Το φοβικὸ σύνδρομο «Βαρθολομαίος» και ο "Ορθόδοξος Οικουμενισμός" του μητρ. Γόρτυνος Ιερεμίου

 Ἐκτὸς ἀπὸ τὸν πατρ. Βαρθολομαῖο

καὶ τὴν οἰκουμενιστική του ὁμάδα

ποιός ὠφελεῖται ἄραγε ἀπὸ τέτοιες

παράδοξες ποιμαντικὲς μεθοδεύσεις;

Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καὶ Μεγαλοπόλεως κ. Ἱερεμίας χθές, κατὰ τὴν διάρκεια Πανηγυρικοῦ Πολυαρχιερατικοῦ Συλλείτουργου, ὁμίλησε μὲ θέμα «Ὁ Ἀπ. Παῦλος ὡς Ἱεροκῆρυξ καὶ ὡς Ὀρθόδοξος Οἰκουμενιστής»! Τὴν ὁμιλία αὐτὴ ὁ μητροπολίτης διευκρίνησε ὅτι τὴν κάνει κατ΄ ἐντολὴ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου καὶ τῆς Ἱ. Συνόδου. Δὲν θὰ ἀναφερθοῦμε στὴν ὁμιλία, ἀλλ’ στὴν ἄτυχη καὶ καινοτόμο ἔμπνευσή του,  νὰ ὀνομάσει τὸν ἀπόστολο Παῦλο «ὀρθόδοξο Οἰκουμενιστή»! Οἱ Ὀρθόδοξοι ὁμιλοῦν γιὰ οἰκουμενικότητα τῆς Ἐκκλησίας κι ὄχι γιὰ Οἰκουμενισμό. Εἶπε συγκεκριμένα ὁ μητροπολίτης Ἱερεμίας:

«Τέλος, θέλω νά παρουσιάσω τόν ἀπόστολο Παῦλο ὡς οἰκουμενιστή, ὀρθόδοξο οἰκουμενιστή καί πρότυπο γιά μᾶς, γιά νά κηρύττουμε καί ἐμεῖς ἕναν Οἰκουμενισμό σάν τόν ἰδικό του».

Καινοφανής, λοιπόν, ποιμαντική θεώρηση του Οἰκουμενισμοῦ, ἢ ἀδιάκριτη, ἢ ἀσυνειδήτως ἀπὸ κάποια κέντρα προερχόμενη καὶ κατευθυνόμενη.

Εἶναι δυνατόν, ὅμως, σὲ κάποιον ποὺ θέλει νὰ ἐξουδετερώσει μιὰ αἵρεση, π.χ. τὸ Χιλιασμό, ἢ τὸν Προτεσταντισμό, νὰ μιλᾶ γιὰ «ὀρθόδοξο Χιλιασμό», ἢ «ὀρθόδοξο Προτεσταντισμό», ἢ «ὀρθόδοξο Μονοφυσιτισμό»; Μποροῦμε νὰ ἀνασκευάζουμε μιὰ αἵρεση, διατηρώντας ὀρθοδοξοποιημένο τάχα, τὸ ὄνομά της;

Καὶ διερωτᾶται κανείς: Αὐτὸ δὲν ἐπιδιώκουν νὰ ἐπιτύχουν καὶ οἱ αἱρετικοὶ Οἰκουμενιστές; Νὰ πείσουν τοὺς πιστοὺς ποὺ ἀγνοοῦν, ὅτι -ὅσα κάνουν- εἶναι ὀρθόδοξα καὶ πηγάζουν ἀπὸ τὴν ἀγάπη ποὺ διδάσκει τὸ Εὐαγγέλιο;

Σκεφτήκατε, πάτερ, τί ἐξυπηρετεῖτε μὲ αὐτὲς τὶς καινοτομίες σας; Σκεφτήκατε, ποιός θὰ εἶχε κάθε λόγο νὰ συσκοτίσει τα πράγματα, νὰ μπερδέψει ἀκόμα περισσότερο τοὺς ἤδη μπερδεμένους πιστοὺς γύρω ἀπὸ τὸ θέμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ; Δὲν θὰ εἶχε τέτοιο συμφέρον ὁ ἡγέτης τῆς παναιρέσεως, ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος; Γιατί λοιπόν τὸν ἐξυπηρετεῖτε;

Ὑπάρχει, δυστυχῶς, γιὰ τὸν μητροπολίτη Γόρτυνος καὶ ἡ προϊστορία, ἡ ὁποία ἴσως ἐξηγεῖ κάπως τὰ πράγματα.

Εἶναι γνωστὸ ὅτι εἶχε κι αὐτὸς ὑπογράψει τὴν «Ὁμολογία Πίστεως κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ» καὶ ἐπειδὴ ὁ Πατριάρχης ἐνοχλήθηκε καὶ ἀπείλησε μὲ τιμωρίες, ἀπέσυρε τὴν ὑπογραφή του, ζητώντας συγγνώμη ἀπὸ τὸν Πατριάρχη, τὸν ἀρχηγέτην τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τὸν ὁποῖον Οἰκουμενισμὸ τώρα πολεμᾶ μὲ χαρτοπόλεμο (ἔντυπο καὶ ἠχητικό), χωρὶς νὰ ζητήσει συγγνώμη ἀπὸ τοὺς πιστοὺς ποὺ σκανδάλισε μὲ τὴν συγγνώμη ποὺ ζήτησε ἀπὸ τὸν αἱρεσιάρχη! Διαβᾶστε πόσο γλαφυρὰ περιγράφει ὁ ἴδιος σὲ Ἐγκύκλιό του, τὸ γεγονός:

«Ἐκάλεσα τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη μας, νά διαθέσει ἕνα μόνο ἀπογευματινό καί νά ἔλθει καί στήν Δημητσάνα μας, γιά νά μᾶς εὐλογήσει. Ἡ ἀπάντηση τοῦ Πατριάρχου ἦταν ἀρνητική, δικαιολογημένη ὅμως...· ὁ Πατριάρχης εἶναι πικραμένος μαζί μου γιά τήν ὑπογραφή πού ἔθεσα» (στὴν «Ὁμολογία Πίστεως»), μάλιστα ἔμαθα ὅτι εἶπε: “Πῶς τό ἔκανε αὐτό ὁ Γόρτυνος, Καθηγητής Πανεπιστημίου αὐτός, πού πρέπει νά βλέπει μέ θεολογική εὐρύτητα τά πράγματα;”... Αὐτό πιά μοῦ ἔγινε μεγαλύτερη ὀδύνη καί βάσανος... Μετά πιά ἀπό αὐτό συνέταξα σύντομα ἕνα κείμενό μου πρός τόν Πατριάρχη... Στό κείμενό μου αὐτό ζητῶ συγγνώμη ἀπό τόν Πατριάρχη μας γιά τήν πικρία πού τοῦ ἐπροξένησα... Ἡ ἐπιστολή μου αὐτή πῆρε ἀπό πάνω μου ὅλο τόν προηγούμενο ἔλεγχο τῆς συνειδήσεώς μου καί χάρηκα, γιατί εἶμαι καί ἐγώ τώρα, μέ τήν ἄρση τῆς ὑπογραφῆς μου, ὅπως ὅλοι οἱ ἄλλοι Ἱεράρχες τῆς Ἑλλαδικῆς μας Ἐκκλησίας»!!!

Ἡ πικρία τοῦ Πατριάρχη δημιούργησε στὸν Μητροπολίτη Ἱερεμία "ὀδύνη καὶ βάσανο καὶ ἔλεγχο συνειδήσεως", ἀλλὰ δὲν τοῦ δημιούργησε ὀδύνη καὶ βάσανο κι ἔλεγχο συνειδήσεως τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ σεβαστὸς καὶ ἀγαπημένος του Πατριάρχης ἐδώρησε τὸ «ἱερὸ κοράνιο» στὸν Μουχτὰρ τῆς Κόκα–Κόλα· τὸ ὅτι ἀποκάλεσε θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως τοὺς Ἁγίους Πατέρες –ποὺ κατὰ τὴν πλανεμένη γνώμη του δημιούργησαν τὸ σχίσμα μὲ τοὺς Παπικούς· τὸ ὅτι ἀναγνωρίζει τὴν ἱερωσύνη καὶ τὰ μυστήρια τῶν αἱρετικῶν· τὸ ὅτι ἀποκάλεσε τοὺς ἱεροὺς Κανόνες τείχη τοῦ αἴσχους καὶ τόσα ἄλλα!

Νά, λοιπόν, ποὺ στοὺς συγχρόνους Ἐπισκόπους προκαλεῖται χαρά, ὄχι ὅταν στενοχωροῦν, ἀλλὰ ὅταν δὲν στενοχωροῦν τοὺς αἱρετικούς! Ὅταν στενοχωροῦν τοὺς αἱρετικούς, αὐτὸ τοὺς γίνεται «ὀδύνη καί βάσανος». Ὅταν παίρνουν τὴν εὐλογία τῶν αἱρετικῶν, χαίρονται, ὅταν στεροῦνται τὴν εὐλογία τους, λυποῦνται, καὶ ἐπιδιώκουν νὰ ἐξιλεωθοῦν ζητώντας συγγνώμη! Ὅταν ἀνήκουν κι αὐτοὶ στὴ συντροφιὰ τῶν ἄλλων Μητροπολιτῶν, ποὺ εἶναι εἴτε ἐνεργοί, εἴτε παθητικοί, εἴτε φανεροί, εἴτε σιωπηλοὶ Οἰκουμενιστές, τότε ἀναπαύονται, ἔχουν χαρά ἀνεκλάλητη!

Ὁ σύγχρονος Ἐπίσκοπος χαίρεται, ἐπειδὴ ἀνήκει στὴν ὁμάδα τῶν Οἰκουμενιστῶν ἢ φιλο-Οἰκουμενιστῶν Ἐπισκόπων· χαίρεται ὅταν ὁ Πατριάρχης τὸν ἀποδέχεται, ἔστω κι ἂν ὁ Πατριάρχης ἀρνεῖται ἐπισήμως τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, ἀρνεῖται δηλ. τὴν Μία Ἐκκλησία, ἔστω κι ἂν οἱ ὑπόλοιποι εἶναι ἐντεταγμένοι ὡς μέλη καὶ ἀναγνωρίζουν  καὶ τὴ ΜΙΑ Ἐκκλησία τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως καὶ τὸ Π.Σ.Ε. τῶν ἑκατοντάδων αἱρετικῶν Ἐκκλησιῶν! Αὐτὸ εἶναι ἐξάλλου τὸ ἀπατηλὸ μυστικὸ τῶν Οἰκουμενιστῶν: τὰ δέχονται καὶ ἀνέχονται ὅλους καὶ ὅλα.

Καὶ ὁ μητρ. Γόρτυνος Ἱερεμίας ἔκτοτε, ζεῖ σὲ σχιζοφρενικὴ πνευματικότητα, πράττει τὸ ἀδιανόητο γιὰ Ὀρθόδοξο ποιμένα: ἀποδέχεται ὁλόψυχα τὸν Πατριάρχη, ἀλλά, βέβαια, κάνει καὶ χαρτοπόλεμο κατὰ ἑνὸς ἀόρατου Οἰκουμενισμοῦ, ὡσὰν ἡ αἵρεση αὐτὴ νὰ εἶναι ἡ μοναδικὴ στὴν ἱστορία, ποὺ δὲν ἔχει ἡγέτες καὶ ἐπιτελεῖς· τρέμει δὲ καὶ νὰ ὀνομάσει (οὔτε νὰ σκεφθεῖ νὰ μὴ μνημονεύσει) τὸν κ. Βαρθολομαῖο ὡς διακινητὴ τοῦ χειρότερου ναρκωτικοῦ τῶν Ὀρθοδόξων συνειδήσεων, τοῦ Οἰκουμενισμοῦ!

Κι ὅλα αὐτὰ φαίνεται πὼς τὰ κάνει ὁ Γόρτυνος (ὅπως καὶ οἱ ἄλλοι ποιμένες), γιὰ νὰ καθησυχάσουν τὴν συνείδησή τους, ἡ ὁποία ἐλέγχει ἀλάνθαστα, καθένα ποὺ γνώρισε τὴν πατερικὴ διδασκαλία, ποὺ δίδαξε περὶ ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς Οἰκουμενιστές, ποὺ ὑπέγραψε τὴν «Ὁμολογία Πίστεως» καὶ ἔκτοτε ἐπικαλεῖται καὶ περιφέρει ὅλα αὐτὰ μόνο ὡς τίτλους ἀντι-οἰκουμενιστῆ ἡγέτη, χωρὶς ἀντίκρυσμα, χωρὶς κανένα πρακτικὸ ἀποτέλεσμα!

Μήπως πάσχει καὶ ὁ κ. Ἱερεμίας ἀπὸ τὸ φοβικὸ σύνδρομο «Βαρθολομαῖος», τὸ ὁποῖο τοῦ ἐπιβάλλει ψυχαναγκαστικὰ νὰ προβαίνει σὲ ἐνέργειες ἐξευμενισμοῦ τοῦ Οἰκουμενιστῆ Πατριάρχη;

Μήπως αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ ὁ ἴδιος, ἀλλὰ καὶ οἱ ἄλλοι «ἀντι-οἰκουμενιστὲς ἡγέτες», ἀρνοῦνται νὰ καταπιαστοῦν μὲ τὴν ἀναίρεση τῶν αἱρετικῶν ἐνεργειῶν καὶ ἀποκυημάτων τοῦ πατρ. Βαρθολομαίου, τοῦ μητρ. Περγάμου Ἰωάννη Ζηζιούλα, τοῦ Δημητριάδος Ἰγνατίου, τοῦ Καλαβρύτων Ἀμβρόσιου καὶ ὅσων ἀκαδημαϊκῶν θεολόγων ἔχουν ἀναλάβει ἐργολαβικὰ τὴν θεωρητικὴ στήριξη καὶ διεκπεραίωση τῶν κακοδοξιῶν τους, ὅπως εἶναι οἱ κ.κ. Γιαγκάζογλου, Π. Βασιλειάδη, Καλαϊτζίδη κ.λπ.

Κι ἂν αὐτὴ τὴ θεάρεστη ἀνασκευὴ τῶν κακοδοξιῶν τῶν ἡγητόρων τοῦ Οἰκουμενισμοῦ δὲν τὴν κάνουν οἱ ἱερωμένοι (ποὺ ἔχουν καὶ τὰ ἀνάλογα ἐπιστημονικὰ ἐφόδια), ἀπὸ ποιούς περιμένουν νὰ τὴν κάνουν; Εἶναι πολὺ πιὸ εὔκολο νὰ μιλοῦν γενικὰ καὶ ἀόριστα γιὰ τὴν αἵρεση ἀπὸ τὸν ἄμβωνα ἢ τὸ Ἀρχονταρίκι τους, χωρὶς νὰ παύουν τὸ μνημόσυνο τῶν αἱρετιζόντων, ὅπως ἐπιτάσσει ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση, σαφῶς γιὰ τοὺς ἱερωμένους τουλάχιστον καὶ χωρὶς νὰ ἀναφέρουν ὀνόματα (περιπίπτοντες ἔτσι στὴν αἵρεση τοῦ “ὀνοματοκρυπτισμοῦ”).

Πρὸς τὸ τέλος τῆς, κατ’ ἐντολὴν τοῦ ἀδιάφορου Οἰκουμενιστῆ Ἀρχιεπισκόπου, ὁμιλίας του ὁ μητροπολίτης Γόρτυνος εἶπε τὰ ἑξῆς ὀρθόδοξα, ἀλλ’ ἀκίνδυνα γιὰ τοὺς Οἰκουμενιστές, τοὺς ὁποίους οὐδόλως ἐνοχλοῦν οἱ διὰ λόγων (ἐξ ἄλλου ἀναμενόμενες) ἀντιδράσεις, ἀλλὰ τρέμουν τὶς πράξεις, τὴν διακοπὴ μνημοσύνου ἢ ἄλλες ἀπρόβλεπτες ἐνέργειες:

«Αὐτόν τόν Οἰκουμενισμό δέχεται ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας καί γιά ἕναν τέτοιο Οἰκουμενισμό προσευχόμαστε στήν θεία μας λατρεία λέγοντες «Ὑπέρ τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως»! Τά ἄλλου εἴδους οἰκουμενιστικά κινήματα, τό νά προσεγγίζουμε δηλαδή τούς αἱρετικούς Παπικούς καί τούς ἄλλους ὀπαδούς τῶν ἔξω ἀπό τήν Ὀρθόδοξη πίστη μας θρησκευμάτων, χωρίς νά τούς λέγουμε καθαρά ὅτι εἶναι αἱρετικοί καί πλανεμένοι, ἀλλά ἀντίθετα καί νά τούς ἀγκαλιάζουμε μέ περισσή ἀγάπη καί νά συμπροσευχόμαστε μαζί τους καί μάλιστα νά τούς λέγουμε καί «ἁγιωτάτους», αὐτά τά κινήματα, λέγω, δέν δημιουργοῦν ἑνότητα, ἀλλά φέρουν διχασμό καί ταραχή στόν Οἶκο μας».

Σεβασμιώτατε, καθηγητὰ καὶ δάσκαλε· εἶναι γνωστότατος σὲ σᾶς ὁ λόγος τοῦ Κυρίου, πολὺ καλύτερα καὶ νωρίτερα ἀπ’ ὅτι σὲ μένα: «Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι· Κύριε κύριε εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ' ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν τοῖς οὐρανοῖς».

Ἐγὼ πταίω σὲ ἄλλα καὶ ἐπιζητῶ τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου. Ἐσεῖς δὲν ξέρω γιὰ τὰ ἄλλα, ἀλλὰ ἐξετᾶστε τὸν ἑαυτό σας σ’ αὐτὸ τὸ θέμα. Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ζητᾶτε συγγνώμη ἀπὸ τὸν Πατριάρχη γιὰ θέμα ποὺ ἔχει σχέση μὲ τὴν αἱρετική του συμπεριφορά! Αὐτὸ μόνο οἱ ἀρνούμενοι τὴν ὀρθόδοξη πίστη τὸ ἔκαναν. Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀγνοεῖτε ὡς Ἐπίσκοπος καὶ ἀκαδημαϊκὸς δάσκαλος ὅτι τὸ νὰ μνημονεύετε τὸν μὴ καταδικασθέντα ἀπὸ Σύνοδο, ἀλλὰ αὐταπόδεικτα αἱρετίζοντα Πατριάρχη εἶναι ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοσή μας ἀπαράδεκτο. Καὶ ἐξωφρενικό, ὅταν ταυτόχρονα κατηγορεῖτε τὴν αἵρεση ποὺ αὐτὸς ὁ Πατριάρχης κηρύττει καὶ ὑπηρετεῖ. Ἔτσι, παίρνετε στὸ «λαιμό» σας τοὺς πιστοὺς «ὑπὲρ ὧν Χριστὸς ἀπέθανε».

Γιὰ θυμηθεῖτε, ἔτσι ἔκανε ὁ δάσκαλός σας, ἀείμνηστος γέρων Αὐγουστῖνος Καντιώτης;

 Σημάτης Παναγιώτης

Η συμπόρευση Οικουμενισμού-Παγκοσμιοποιήσεως. Ο διωκόμενος. Ο εσμός των διωκόντων. Οι "φίλοι" αντι-Οικουμενιστές θεατές και ελεγκτές του από την κερκίδα!!!

ΤΟ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Πηγή: Τρελογιάννης

 

Επιστολή Επισκόπου Ράσκας - Πριζρένης Αρτεμίου

που εξηγεί τον πραγματικό λόγο που διώκεται

Γιατί με διώκουν

Γραφτηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2010

[1]Με κατηγορούν αναποδείκτως ότι κάνω σχίσμα στην Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία (επίσκοπος Γρηγόριος, νυν Ερτζεγοβίνης), ότι έχω οργανώσει απόπειρα δολοφονίας του γραμματέα μου (επίσκοπος Αθανάσιος Γιέβτιτς), για οικονομικές καταχρήσεις (Μητροπολίτης Ιωάννης και άλλοι), για μη σεβασμό της Συνόδου της Ιεραρχίας και της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου (Μητροπολίτης Αμφιλόχιος, Πατριάρχης Ειρηναίος)

Εγώ όμως το μόνο που επιθυμούσα και επιθυμώ είναι ο σεβα­σμός των ιερών κανόνων, του Καταστατικού Χάρτη της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, των κανονικών αρμοδιοτήτων του Επισκόπου και του απαραβιάστου των δικαιωμάτων του, τα οποία μου καταπα­τούν εδώ και πέντε χρόνια.

Ήθελα να μου απαντήσουν σε κάποια ερωτήματα, αμφιβολίες, ασάφειες....... Αντί αυτού, ελάμβανα μόνο αποφάσεις, παραγγελίες, διατάγμα­τα, εντολές, οι οποίες παραβίαζαν τόσο την κανονική τάξη της Ορθο­δόξου Εκκλησίας όσο και τα δικαιώματά του ως κανονικού Επισκόπου.

Πού είναι το πρόβλημα;

Στο γεγονός ότι εδώ και δέκα χρόνια επιμόνως και συνεπώς αγωνίζομαι για τον λαό μου στο Κοσσυφοπέ­διο και για το Κόσοβο και τα Μετόχια μέσα στην Σερβία.

Αυτή η θέση και η προσπάθεια ενοχλούσε το καθεστώς του Slobodan Milosevic, το νυν καθεστώς του Boris Tadic, και ειδικά την Διεθνή Κοινότητα στην ολοκλήρωση των σχεδίων δημιουργίας του λεγομένου ανεξάρτητου Κοσσυφοπεδίου ως δευτέρου Αλβανικού κράτους στα Βαλκάνια.

Και άλλο:

η σαφής και η αποφασιστική στάση μου έναντι του Οικουμενισμού, του Παπισμού και της Παγκοσμιοποιήσεως, έναντι των νεωτεριστών στην ζωή και τη θεολογία (Ιγνάτιος Μίντιτς[2]), ενοχλούσε και ενοχλεί μερικούς στην Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία, οι οποίοι αυτές τις αρχές και στόχους έχουνε ασπαστεί και κοπιάζουν για την πραγματοποίησή τους.

Έτσι, ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ τους οποίους εμποδίζω στην εκπλή­ρωση ΤΩΝ ΑΤΙΜΩΝ ΣΚΟΠΩΝ ΤΟΥΣ, επιτίθενται από κοινού εναντίον μου έτοιμοι να με απομακρύνουν από την θέση μου, είτε να με εξοντώ­σουν.

Ξέρω, ότι όλοι οι προκάτοχoί μου στον θρόνο της Μητροπόλεως Ράσκας-Πριζρένης, όπως και όλος ο Σερβικός λαός στο Κόσοβο και τα Μετόχια, αιώνες τώρα μαρτυρούσαν και μαρτυρούν με την παραχώ­ρηση του Θεού. 
Δεν είναι παράξενο που και εγώ έχω την ίδια τύχη.

Οι διώκτες μου μπορούν να μου στερήσουν τον επισκοπικό θρόνο, ακόμα και το επισκοπικό αξίωμα, μπορούν να με ανακηρύξουν άρρωστο, με γεροντική άνοια, ακόμα και παράφρονα (όπως το έχει ήδη κάνει ο Σάββας Γιάνιτς[3]), μπορούν να κάνουν και πολλές άλλες ανομίες τις οποίες ούτε μπορώ να φανταστώ.

Όλα θα τα αντέξω με την βοήθεια του Θεού.

Παρ΄ όλα αυτά δεν μπορούν να με αναγκάσουν να κάνω το σχίσμα και να διασπάσω τον αγιοσαββίτικο χιτώνα της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, δεν μπορούν να με σπρώξουν στην αγκαλιά του Πάπα Ρώμης, ούτε στην αγκαλιά των ευρωπαίων Οικουμενιστών, διότι δεν πρόκειται να υποχωρήσω από τις θέσεις μου.


Όθεν, κραυγαλέα η προσευχή μου:

 "Γένοιτο, Κύριε, το έλεός σου εφ΄ ημάς, καθάπερ ηλπίσαμεν επί σε".

Αμήν.

Επίσκοπος Ράσκας-Πριζρένης
και Κοσόβου-Μετοχίων

+ ΑΡΤΕΜΙΟΣ

http://www.novinar.de/o-nama/fotografije/news-slike/истина-о-прогону-епископа-артемија/?pid=804#picture_nav http://www.novinar.de/o-nama/fotografije/news-slike/истина-о-прогону-епископа-артемија/?pid=805#picture_nav

Σημειώσεις

[1] Το σημείωμα αυτό έγινε λίγες μέρες πριν να αρχίσει ο διωγμός, αλλά που ήταν ήδη φανερό ότι έπονται δύσκολες μέρες, και ότι η ΔΙΣ ήταν αποφασισμένη να προβεί σε σκληρά μέτρα εναντίον του Επισκόπου Αρτεμίου, ενώ οι συκοφαντίες είχαν πάρει τεράστιες διαστάσεις.
 

[2] Ιγνάτιος Μίντιτς, Επίσκοπος του Μπρανίτσεβο στην κεντρική Σερβία, είναι καθηγητής Δογματικής στη Θεολογική Σχολή του Βελιγραδίου.

Είναι γνωστός για πολλούς νεωτερισμούς που εισάγει στα διδασκόμενα και στα γραφόμενά του, πολλά των οποίων αντιβαίνουν στην Ορθόδοξη Παράδοση και στην Πατερική Θεολογία.

Παράδοξο είναι ότι στη διδασκαλία του έχει πλήρη υποστήριξη και κάλυψη των τριών μαθητών του αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς (Μπούλοβιτς, Ράντοβιτς και Γιέβτιτς), παρ΄ όλο που εδώ και χρόνια έχουν γίνει πολλές αντιδράσεις από τον κλήρο και τον λαό με επίμονες απαιτήσεις να απομακρυνθεί αυτός από τη Θεολογική Σχολή, και ακόμα να καταδικαστεί η διδασκαλία του.

Στην Σερβική Εκκλησία υπάρχουν Επίσκοποι οι οποίοι εδώ και πολλά χρόνια δεν δίνουν ευλογία στους κληρικούς τους να σπουδάζουν στη Θεολογική Σχολή του Βελιγραδίου, δεδομένου ότι με τις διδασκαλίες του σκανδαλίζονται πολλές ψυχές.

Ο Αθανάσιος Γιέβτις, όμως, τον έχει αποκαλέσει "προφήτη"!

Ο Σεβασμιώτατος Αρτέμιος πριν από μερικά χρόνια έκανε διεξοδική ανάλυση επάνω στη διδασκαλία του, η οποία εκτείνεται σε τρία ογκώδη τετράδια, τα οποία έστειλε στη ΔΙΣ και στην Ιεραρχία, με έκκληση να ασχοληθεί η Ιεραρχία με τη διδασκαλία του, διότι έχει γίνει μεγάλος σάλος στον λαό, και να ληφθεί επίσημη θέση σ΄ αυτό το ζήτημα.

Αυτή η ενέργεια, όμως, του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου προκάλεσε τουναντίον νέες επιθέσεις και μηχανορραφίες εις βάρος του ιδίου, ενώ συστήθηκε μια τριμελής Επιτροπή (Ράντοβιτς, Μπούλοβιτς, Γιέβτιτς) με σκοπό να ασχοληθεί με την υπόθεση αυτή και ύστερα να κάνει έκθεση στην Ιεραρχία, πράγμα που δεν έγινε έως τώρα (ούτε, φαίνεται, πρόκειται να γίνει), παρ΄ όλο που ο Επίσκοπος Αρτέμιος τα τελευταία χρόνια έκανε υπενθυμίσεις στην Ιεραρχία ζητώντας εκκίνηση της υποθέσεως.

Δεν είναι άσχετο να ειπωθεί ότι κυριότερη θέση στη διδασκαλία του Μίντιτς κατέχει στην ουσία η θεολογία του Μητροπολίτου Περγάμου Ι. Ζηζιούλα, του οποίου ο Μίντιτς (ομού με τους Γιέβτις, Ράντοβιτς και Μπούλοβιτς) είναι πιστός ακόλουθος.

Επιπρόσθετη οδύνη προκαλεί το γεγονός ότι του ανεθέτει τη συγγραφή των βιβλίων για το Μάθημα των θρησκευτικών (μετά από τότε που εισήχθη το Μάθημα των θρησκευτικών στα σχολεία της Σερβίας το 2001, ύστερα από 50 χρόνια).

Τα βιβλία αυτά εκτός από το γεγονός ότι είναι δυσνόητα όχι μόνο για τους μαθητές αλλά συχνά και για τους ίδιους τους διδασκάλους, φάνηκαν επιζήμια για τα παιδιά και προκάλεσαν πολλές αντιδράσεις εκ μέρους όχι μόνο του κοινού αλλά και των παιδαγωγών, χωρίς όμως να ληφθούν κατάλληλα μέτρα επάνω σ΄ αυτό το ζήτημα.

Η πρωτοπορία του Σεβασμιωτάτου Ιγνατίου Μίντιτς στη λειτουργική αναγέννηση (με ενεργή υποστήριξη πάλι των ίδιων Επισκόπων), που πολλές φορές συνεπάγεται, εκτός των άλλων, και την κατάργηση των τέμπλων μέσα στους ναούς, έχει προκαλέσει πολλές ταραχές και αντιδράσεις στον σερβικό λαό.
 

[3] Ο Σάββας Γιάνιτς από τη μονή Ντέτσανη, ο πρεσβευτής των θέσεων για συνεργασία με αλβανικές αρχές στην Πρίστινα και έτσι σταδιακής αναγνωρίσεως της ανεξαρτησίας του Κοσόβου, είναι μαζί με τον βοηθό Επίσκοπο Θεοδόσιο Σίμπαλιτς ο μεγαλύτερος αντίπαλος του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου μέσα στον κλήρο Μητροπόλεως Ράσκας-Πριζρένης.

Εδώ και πολλά χρόνια επιδιώκει παντί σθένει να εκδιωχθεί ο Επίσκοπος Αρτέμιος από την έδρα του.

 

 

Κατά τον Ζακύνθου, οι εικόνες του Θεού είναι τυφλοπόντικες

Πηγή: ksipnistere.blogspot.com

Παρασκευή, 28 Ιουνίου 2013

Η αποκρουστική και αμετανόητη Επισκοπική γλώσσα του υποκόσμου και της αλητείας πλημμύρισαν και πάλι το διαδίκτυο!

Ο άνθρωπος που φέρει το όνομα του «Χρυσο»-στόμου και την ιδιότητα του Επισκόπου πρώην Ζακύνθου και νυν Δωδώνης, ακούει δε στο επώνυμο «Συνετός», δεν αξίζει απαντήσεως, αλλά επειδή η αδράνεια και η αδιαφορία μας για τους υβριστές του ιερού ράσου που φορούν τους αποθρασύνει, επιβάλλεται η δημοσίευση ενός σχολίου από το διαδίκτυο...
Η αφορμή γνωστή. Κάποιοι κατεδίκασαν την πράξη του να παραστεί με πολιτικά όχι για ιδιωτική του επίσκεψη, αλλ’ ως εκπρόσωπος της Εκκλησίας. Όταν το έμαθε, θύμωσε και άνοιξε το «συνετό» στόμα του και στολίζοντας όλους αυτούς με ανοίκειο για επίσκοπο χαρακτηρισμό, είπε:

''Τυφλοπόντικες ανέδειξαν ένα ανύπαρκτο θέμα''

Διάβασα στο διαδίκτυο γι’ αυτή του την απάντηση:

«Ο υβριστής των πάντων πρ. Ζακύνθου Χρυσόστομος «Έχει εισαγάγει την αλητεία στην Εκκλησία» (όπως είπε ο Καλαβρύτων Αμβρόσιος)
Η γλώσσα του υποκόσμου και της αλητείας πλημμύρισαν και πάλι το διαδίκτυο. Ο Χρυσόστομος μίλησε. Επειδή είμαι ένας από τους τυφλοπόντικες, θυμίζω στον υβριστή των πάντων Επίσκοπο, πως υπάρχουν και άλλα ζώα, που για χάρη του επισκοπικού αξιώματος που αναξίως φέρει δεν θα ονομάσω. Θα θυμίσω όμως στους αναγνώστες υβριστικές φράσεις του (και με σεξουαλικά υπονοούμενα) που έχει εκστομίσει το στόμα του Χρυσόστομου [σ.σ. πρ. Ζακύνθου]:

Για τον Καλαβρύτων Αμβρόσιο είπε: είστε «νυμφαγωγός ανηθίκων κληρικών» και «κάνετε εξαγωγή κιναίδων (ιερέων) στη Συγγρού»!

Για Χριστόδουλο: «είναι βουτηγμένος στο παραδικαστικό μέχρι το καλυμαύχι του».

 
Για Αρχιεπίσκοπο: «ο Iερώνυμος... αποδείχτηκε ανίκανος και επικίνδυνος... η Εκκλησία μας, χρειάζεται εκκλησιαστικό ηγέτη με ήθος, χαρακτηριστικά που ΔΕΝ διαθέτει ο Ιερώνυμος ο Β΄».
Για μητροπ. πρ. Ιωαννουπόλεως Σεραφείμ: "Φύγε από εδώ "μωρή"!!! (αυτήκοος μάρτυς ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κ. Στεφανόπουλος). 

Το ερώτημα πιστών και απίστων: από που παίρνει αυτός ο κύριος το θράσος να υβρίζει τους πάντες; Μήπως επειδή έχει τις πλάτες των εξουσιαστών του πλανήτη; Μήπως επειδή κρατά στα χέρια του καυτά έγγραφα εκκλησιαστικών ηγετών; Και επειδή ο ίδιος μόνο υβριστικά μπορεί να απαντήσει, ας απαντήσουν οι εκκλησιαστικά ανώτεροί του».
 
(http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2013/06/blog-post_4950.html#more)

Δ΄ Μια Απολογία-Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού (που το κόστος της ήταν η "καθαίρεση"), συκοφαντείται συνειδητά από γνωρίζοντας, και κακοποιείται από τους αγνοούντας

Δ΄ ΜΕΡΟΣ

 ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΟΝ  ΥΠΟΜΝΗΜΑ

ΠΡΟΣ ΤΟ  ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΟΝ  ΣΥΝΟΔΙΚΟΝ

ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

τοῦ Ἱερομονάχου π. Εὐθύμιου Τριακαμηνᾶ

Δημοσιεύουμε σήμερα τὸ Δ΄ μέρος τοῦ Ἀπολογητικοῦ Ὑπομνήματος τοῦ π. Εὐθύμιου. Νὰ ὑπενθυμίσουμε, ὅτι ἡ δημοσίευση γίνεται, ἐπειδὴ πρόσφατα ἐπανῆλθαν στὸ φῶς τῆς δημοσιότητος τὰ ψεύδη ποὺ διαδίδονται στὴν Μητρόπολη Δημητριάδος καὶ στὴ Μητρόπολη Λαρίσης (ἐκεῖ ὅπου λειτουργεῖ καὶ ἐξομολογεῖ ὁ ἀδίκως τιμωρηθεὶς π. Εὐθύμιος) σχετικά μὲ τὴν διάτρητη καταδικαστικὴ ἀπόφαση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ δικαστηρίου.

Μὲ τὸ Ὑπόμνημα του αὐτὸ (ὅπως θὰ διαπιστώσει ὁ ἀναγνώστης) ὁ π. Εὐθύμιος ἀπαντᾶ μὲ ἀδιάψευστα στοιχεῖα στὶς ψευδέστατες, ἀνύπαρκτες, κακόβουλες καὶ στημένες κατηγορίες ποὺ τοῦ ἀπηύθυναν οἱ «ἄδικοι Ἐπίσκοποι Δικαστές» (κατὰ τὴν διατύπωση συνεπισκόπου τους), καὶ καταδεικνύει μὲ ἀτράνταχτα παραδείγματα τὸ γιατί οἱ σύγχρονοι Ἐπίσκοποι συμμετέχουν στὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, αὐτοὶ ποὺ ἀποτελοῦν τὴν πληγὴ τῆς σύγχρονης ἐκκλησιαστικῆς διοικήσεως.

Αὐτοὶ λοιπόν, οἱ Ἐπίσκοποι τὸν κατεδίκασαν, ἐπειδὴ ἀγωνίζεται ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καὶ ἐπειδὴ δὲν ἔτυχε νὰ ἔχει κατηγορηθεῖ μὲ τέτοιου εἴδους βαρύτατες κατηγορίες, μὲ τὶς ὁποῖες κατηγορήθηκαν συγκεκριμένοι Ἐπίσκοποι. Δὲν κατηγορήθηκε δηλαδή, ὁ π. Εὐθύμιος, οὔτε γιὰ κατάχρηση εκατομμυρίων, οὔτε γιὰ ἀλλοίωση τῆς εὐαγγελικῆς ἠθικῆς καὶ σκανδαλισμὸ τῶν πιστῶν μὲ κάποια συνέντευξή του σὲ πορνοπεριοδικό, οὔτε γιὰ αἵρεση· δὲν κατηγορήθηκε ὅτι ἔχει ἀρχοντικά, καὶ βίλλες, ἢ ὅτι ἔχει μερσεντὲς καὶ μερικὲς ἑκατοντάδες φανταχτερὲς καὶ πολυδάπανες στολές ἢ ὅτι κυκλοφορεῖ κουστουμαρισμένος ὡς ἄλλος ραββίνος στὰ διεθνῆ fora καὶ στὶς ἐκθέσεις, ἐνέργειες στὶς ὁποῖες μποροῦν ἀσύδοτα καὶ ἀτιμώρητα νὰ προβαίνουν κάποιοι ἀπὸ τοὺς σύγχρονους δεσποτάδες κατασκανδαλίζοντας τοὺς πιστούς, καὶ γιὰ τὶς ὁποῖες οἱ συνεπίσκοποί τους, ἀντὶ νὰ καταδικάσουν, τοὺς καλύπτουν, τοὺς ἀθωώνουν ἢ καὶ τοὺς ἐμπιστεύονται (ὡς ἐπιβράβευση) ἐπίζηλες ἐκκλησιαστικὲς θέσεις.

Ὁ π. Εὐθύμιος ζεῖ σὲ ἕνα σπήλαιο ποὺ διαμόρφωσε ὡς κατοικία, λειτουργεῖ μὲ τὴν μία λειωμένη ἱερατική του στολή, ἔχει ἀφιερώσει τὴ ζωή του στὴ μελέτη τῶν Ἁγίων Πατέρων κι ἀγωνίζεται ἐναντίον τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ποὺ συνειδητὰ ἢ ἀσυνείδητα αὐτοὶ ὑπηρετοῦν.

Αὐτὴ εἶναι ἡ «ἁμαρτία» του κατὰ τὴν δεσποτοκρατία!

«Πατερικὴ Παράδοση»

Μέρος Δ΄

10. Διά τήν ι' κατηγορίαν (ἐπί παρερμηνείᾳ καί διαστροφῇ τῶν Ἱερῶν Γραφῶν καί τῶν Πατερικῶν κειμένων) τοῦ κατηγορητηρίου ἔχω νά ἀναφέρω τά ἀκόλουθα:

Εἶναι καί εἰς αὐτήν τήν παράγραφον προφανής ἡ προσπάθεια ἀποπροσανατολισμοῦ καί παραπληροφορήσεως καί μάλιστα σέ τέτοιο σημεῖο, ὥστε νά χρησιμοποιῆ ὁ κατήγορος Ἰησουΐτικες μεθόδους. Αὐτό φαίνεται καθαρά ἀπό δύο σημεῖα τῆς παραγράφου τά ὁποῖα ἀκολούθως ἀναφέρω καί ἐπεξηγῶ.

α) Ἀναφέρονται συγκεκριμένως εἰς τήν παράγραφον αὐτήν ἐπί λέξει τά ἑξῆς: «ἐν ᾗ ἀγνοεῖ πᾶν ὅ,τι ὁ θεῖος πατήρ τῆς ἐκκλησίας ἡμῶν Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος πιστεύει διά τήν Ἀρχιερωσύνη, ἅτινα τόμους ὁλοκλήρους καλύπτουσι τῆς Ὀρθοδόξου Πατρολογίας...». Καί βεβαίως εἶναι ἀπολύτως σωστά αὐτά τά ὁποῖα γράφονται, διότι ὄντως ὁ ἅγιος ἔθεσε τήν ἀρχιερωσύνη εἰς τό ὕψος τό ὁποῖον ἔπρεπε. Τό θέμα ὅμως δέν εἶναι τί ἐπίστευε ὁ ἅγιος διά τήν ἀρχιερωσύνη, ἀλλά τί ἐπίστευε διά τούς ἀρχιερεῖς, διά τούς φορεῖς δηλαδή αὐτοῦ τοῦ ἀξιώματος. Ἐπειδή λοιπόν καί ὁ κατήγορός μου Ἐπίσκοπος Λαρίσης (σ. ιστολ.: Ἰγνάτιος Λάπας) προφανῶς γνωρίζει ὅτι ἄλλα ἐπίστευε ὁ ἅγιος διά τήν ἀρχιερωσύνη καί ἄλλα διά τούς ἀρχιερεῖς, ἀναφέρει στό κατηγορητήριο τήν ἀρχιερωσύνη, διά νά καλυφθῆ πίσω ἀπό αὐτήν καί νά συσκοτίση κατά τρόπον, ὅπως προανέφερα, ἰησουΐτικο τά πράγματα καί νά δώση στόν λαό νά πιστεύση ὅτι ὁ ἅγιος αὐτός, ὅπως καί ὅλοι οἱ ἄλλοι ἅγιοι, δέν ἔκαναν διάκρισι μεταξύ καλοῦ Ἐπισκόπου καί κακοῦ, μεταξύ καλοῦ ποιμένος καί κακοῦ.

β) Ἀναφέρονται ἐπίσης εἰς αὐτήν τήν παράγραφον τά ἑξῆς: «Ἤ ἀγνοῶν τι ὁ ἱερός πατήρ ἔλεγε εἰς τό ποίμνιόν του διά τόν διάδοχόν του, τό ὁποῖον ὡς γνωστόν παρεκίνει αὐτόν νά ἀκολουθοῦν, αὐτός ἐξεγείρει τούς πιστούς». Καί ἐδῶ ὑπάρχει ἄφθονη συσκότησις καί συγχρόνως παραπληροφόρησις. Θέλει ὁ κατήγορός μου καί εἰς αὐτό τό σημεῖο νά παρουσιάζη τόν ἅγιο ὡς ἐπιβάλλοντα στό ποίμνιό του τήν τυφλή ὑπακοή στούς Ἐπισκόπους ὅ,τι καί ἄν αὐτοί διδάσκουν καί μέ οἱονδήποτε τρόπο ἐκλέγονται.

Δι' αὐτόν τόν λόγον ξεκινώντας ἀπό τόν χρυσορρήμονα ἅγιο θά ἀναφέρω καί γνῶμες ἄλλων ἁγίων διά νά καταδείξω τήν μεταξύ τῶν ἁγίων συμφωνία εἰς τό ὅτι ὑπάρχουν καλοί καί κακοί ἐπίσκοποι· καί τούς μέν καλούς πρέπει νά ἀγαποῦμε, νά σεβώμεθα καί νά ἀκολουθοῦμε, ἐνῶ ἀντιθέτως τούς κακούς πρέπει νά μή τούς τιμοῦμε, οὔτε νά τούς ἀκολουθοῦμε, ἀλλά νά τούς ἀποστρεφώμεθα. Ἰδιαιτέρως δέ καί πρωτίστως αὐτό ἰσχύει ὅταν οἱ Ἐπίσκοποι σφάλλουν σέ θέματα τῆς πίστεως.

Κατ' ἀρχάς τήν διάκρισι τοῦ καλοῦ καί κακοῦ ποιμένος τήν κάνει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος (Ἰωάν. 10, 1-16) λέγοντας ὅτι

Θαυμαστά γεγονότα μετὰ τὴν κοίμηση γέροντος

Θαυμαστά γεγονότα μετά την οσιακή κοίμηση του στάρετς π. Ιουστίνου Pârvu (16.6.2013)

Πηγή: Τρελογιάννης

Θησαυρός γνώσεων και ευσεβείας - Προσκυνητής
π. Δημήτριος Αθανασίου

«Αυτός που δεν αγωνίστηκε εναντίον των παθών του δεν θα βρει θεία βοήθεια στον καιρό των διωγμών».

Αναδημοσιεύουμε από ρουμανικό ιστολόγιο Blog de Dogmatică Empirică, την συγκλονιστική μαρτυρία της καθηγήτριας Marian Maricaru, για τα θαυμαστά γεγονότα που ακολούθησαν μετά την οσιακή κοίμηση του Γέροντα π. Ιουστίνου Pârvu στην Ιερά Μονή Petru Vodă της Μολδαβίας.
Ως γνωστόν ο μακαριστός γέροντας κοιμήθηκε την Κυριακή 16 Ιουνίου 2013 και τάφηκε την Πέμπτη 20 Ιουνίου 2013. ["Ν": διώχθηκε κατά τους φρικτούς αθεϊστικούς διωγμούς της Ρουμανίας, όπως θα φανεί παρακάτω].
Σύμφωνα με την επώνυμη μαρτυρία, το σκήνωμα [σώμα] του Γέροντα δεν παρουσίασε νεκρική ακαμψία, όπως συμβαίνει και στους Αγιορείτες μοναχούς. Το δέρμα των χεριών του ήταν μαλακό, ακόμα και τέσσερις μέρες μετά την κοίμησή του και μια πρωτόγνωρη ευωδία έβγαινε από το λείψανό του. Ακόμα και όσοι αρχικά ήταν δύσπιστοι στο γεγονός της μυροβλυσίας, είδαν κατά τον ασπασμό του σκηνώματος σταγόνες υγρού, που έβγαζε μια εξαίσια ευωδία, να βγαίνουν από τα χέρια και στο μέτωπο του γέροντα.


 
Η όλη ατμόσφαιρα της κηδείας ήταν αναστάσιμη. Θύμιζε Πάσχα. Πουθενά δεν θύμιζε τίποτα την θλίψη του θανάτου. Τα δάκρυα των ανθρώπων ήταν δάκρυα χαράς και λύπης. Το ίδιο το σκήνωμα του Γέροντα, με την οσιακή μορφή σε έκανε να αισθάνεσαι την χαρά της Αναστάσεως, γεγονός που δεν ένιωσε, όπως γράφει η κ. Marian Maricaru, σε καμία άλλη κηδεία.
Στα σχόλια στο παραπάνω άρθρο, που δημοσιεύτηκαν στο ίδιο ιστολόγιο, πολλοί άλλοι επιβεβαίωσαν τα γραφόμενα.


 
Άλλη πηγή αναφέρει και το εξής. Μετά την κοίμηση του Γέροντα και κατά την διάρκεια της νύχτας της Κυριακής 16 προς 17 Ιουνίου 2013, δάκρυα έβγαιναν από τα μάτια του Γέροντα. Η Μονή κάλεσε ομάδα ιατρών να διαπιστώσει και να ερμηνεύσει το γεγονός χωρίς όμως κανένας από αυτούς να μπορέσει να δώσει επιστημονική εξήγηση. 


"Ν": στην αρχική πηγή επίσης (μπείτε) δημοσιεύεται βίντεο με την αντίδραση δαιμονισμένης όταν πλησίασε το σώμα του π. Ιουστίνου. Κατά τη μαρτυρία της ρουμάνικης πηγής, η κοπέλα θεραπεύτηκε. To ευχόμαστε. Ο Θεός, διά των αγίων Του, ας την προστατεύει.


Γέροντας Ιουστίνος: «Αυτός που δεν αγωνίστηκε εναντίον των παθών του δεν θα βρει θεία βοήθεια στον καιρό των διωγμών».





...αγαπητοί μου ή τώρα ή πιο αργά θα ξεκινήσει κάποιος πόλεμος, ο χριστιανός όμως πρέπει να είναι πάντα έτοιμος ν'αντιμετωπίσει το θάνατο. Ο Θεός κατά κάποιον τρόπο μας δείχνει σημάδια για να ετοιμαστούμε. Εμείς όμως δεν δίνουμε σημασία. Αυτό σημαίνει ότι τα πάθη μάς τύφλωσαν τόσο πολύ που δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε το καλό από το κακό. Η γενιά αυτή είναι τόσο τυφλωμένη από τα πάθη που ακόμη κι αν δουν βομβαρδισμούς ή οτιδήποτε άλλο δεν πρόκειται να μετανοήσουν. Κι αυτό επειδή ο Θεός τους έκλεισε τα αυτιά για να μην ακούνε και τα μάτια για να μη βλέπουν (βλ. προφήτη Ησαΐα). Κι αυτό επειδή έχουν πωρωθεί στα πάθη.
Θυμάμαι στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο που πολεμούσα στην πρώτη γραμμή τον εχθρό βλέποντας το θάνατο κατάματα. Λίγα χιλιόμετρα πίσω από τις γραμμές οι χωριάτες γλεντούσαν και έπιναν. Πέθαιναν με τη βότκα κάτω από το κρεβάτι. Ήταν μία τρέλα. Γλένταγαν και κανείς δε σκεφτόνταν να γλυτώσει τη ψυχή του έστω και την ενδεκάτη ώρα. Και τώρα το ίδιο σκέφτονται. Προτιμούν να γλεντήσουν και να διασκεδάσουν παρά να σκεφτούν το θάνατο. Όπως λέει και η Γραφή ο καθένας είναι αλυσοδεμένος από κάποιο πάθος. Και όταν θα μας βρει το κακό τότε δεν θα έχουμε τη δύναμη να μετανοήσουμε. Ο καθένας προσπαθεί να ικανοποιήσει το πάθος του. Οι καρδιές έχουν πετρώσει. Αυτός που δεν αγωνίστηκε εναντίον των παθών του δεν θα βρει θεία βοήθεια στον καιρό των διωγμών.
Ο Θεός μας στέλνει σημάδια για να έλθουμε ''εν εαυτώ'' και να μετανοήσουμε. Να πάμε στους πνευματικούς για να εξομολογηθούμε, να κοινωνήσουμε με το σώμα και το αίμα του Χριστού για να πάρουμε δύναμη

Τον καιρό των διωγμών οι χριστιανοί πρέπει να μαζευτούν γύρω από τους ιερείς τους. Εκεί που βρίσκεται ένα αντιμήνσιο και ένας ιερέας για να τελέσει την λειτουργία εκεί είναι και η εκκλησία. Έχουμε ως παράδειγμα τον διωγμό του περασμένου αιώνα όπου οι ιερείς πήγαιναν στα βουνα και στα χωριά με ένα αντιμήνσιο και τα λειτουργικά σκεύη στην πλάτη.
Η Λειτουργία και τα Μυστήρια θα δώσουν δύναμη στους χριστιανούς να αντιμετωπίσουν την πείνα και να προστατευτούν από παν κακό, ευρισκόμενοι υπο τη Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου. Έπειτα να λεει την Ευχή του Ιησού ή το Υπερμάχω. Στη φυλακή αυτές οι προσευχές μας έσωσαν και δεν υποχωρήσαμε μπροστά στο κόκκινο θηρίο.

Ο πραγματικός χριστιανός όμως δεν περιμένει τον πόλεμο ή τον διωγμό για να φροντίσει την ψυχή του. Τον αληθινό χριστιανό δεν τον ενδιαφέρει πότε θα αρχίσει ο πόλεμος ή ο διωγμός. Είναι πάντοτε έτοιμος να υποδεχθεί τον Ουράνιο Νυμφίο με το καντήλι της ψυχής αναμμένο. Ο αληθινός χριστιανός δεν κοιτάει πότε θα έρθει ο πόλεμος ή δεν παραμονεύει να δει αν η βόμβα θα πέσει στο κεφάλι του, αλλά ψάχνει να δει πως θα θυσιαστεί για τον πλησίον του και για το Θεό. Ο αληθινός χριστιανός ψάχνει τη Βασιλεία των Ουρανών μέσα του και δε φοβάται τίποτα σε αυτόν τον πρόσκαιρο κόσμο. Γι αυτόν η λύπη είναι χαρά και ο σταυρός Ανάσταση.

πηγή/απόδοση στα ελληνικά π. Γεώργιος Κονισπολιάτης